Lig'in bu tür sihirle ilgili düzenlemelerinden çok önce, büyücüler yapay hayatın yaratılmasıyla ilgili deneyler yapardı. Golemlere bilinç nakletme işlemi şimdi yasak olsa da, bir zamanlar sihir sanatının büyük ustaları arasında yaygın bir uygulamaydı. Bu ustalardan biri de Demacia'lı sanatkâr Durand'dı. Bilinç sahibi varlıklar yaratmakta rakipsiz olan Durand'ın eserleri sevgili şehir devletinin sınır kasabalarını koruyan, yorulmak bilmez muhafızlar olarak görev yapıyor, halkı Noxus'lu komşularından koruyordu. Ama Durand, başyapıtını kendini korumak için ayırmıştı: Galio. Bir gargoylun suretinde yaratılmış bu güçlü mahluk, çıktığı yolculuklarda sanatkârın emniyette olmasını, ülkesinin düşmanlarının hedefi olma korkusu olmadan çalışmasını sağlıyordu. Bu durum; Durand'ın eseri olan bekçiler, başlarına bela oldukları Noxus Üst Komutası'nın sabrını taşırana kadar sürdü. Durand arkasında başyapıtıyla Uluyan Sazlık'tan geçerken, Noxus'lu suikastçıların tuzağına düştü. Sayı üstünlüğü karşısında çaresiz kalan Galio'nun elinden gelen tek şey, efendisini ele geçirip hızla katleden katillerin sislerin içinde kaybolmasını dehşet içinde izlemekti. Var oluşunun tek sebebini kaybeden Galio, ümitsizliğe gömüldü. Yıllar boyunca yapayalnız bir şekilde, korumayı başaramadığı efendisinin kemiklerinin başında bekledi. Sonu gelmez utancına dikilmiş bir abideye dönüştü. Derken, kim bilir kaç zaman sonra, şatafatlı bir Demacia tacı taşıyan üzgün ama kararlı bir yordle kızı, devasa heykelin gölgesinde dinlenmek için durdu. Galio, her şeyden habersiz ziyaretçisinin görmediğini bilerek, perişan haldeki yordle'ı inceledi. Kız, muazzam bir yükü omuzlamış gibiydi. Geldiği gibi sessiz ve metanetli bir şekilde Demacia'ya doğru uzaklaştı. Bu karşılaşma, Galio'nun gözlerinde bir kıvılcım çaktırdı. Efendisinin uğruna öldüğü davayı hatırlayan Galio, girdiği sessiz araftan çıktı ve bu yiğit yaratığın peşinden gitti. Artık yaşaması için yeni bir sebep vardı: League of Legends'a (Efsaneler Ligi) katılmak ve Demacia adına savaşmak. ''Yeni bir şans diye bir şey yok. Sadece kefaret var.'' -- Galio