Sona gerçek ailesini hiç hatırlamıyor. Daha bebekken, nerede yapıldığı bilinmeyen şahane bir kutunun içinde duran, unutulmuş çağlardan kalma bir enstrümanın üstünde, bir Ionia yetimhanesinin eşiğine terk edilmiş. Sona aşırı derecede uslu bir çocuktu, her zaman sessiz ve hayatından memnundu. Bakıcıları çabucak bir aile bulacağından eminlerdi ama çok geçmeden az görülür bir güler yüzlülük sandıkları durumun, aslında konuşma veya herhangi bir ses üretme yetisinden yoksunluk olduğunu anladılar. Sona, muhtemel ailelerin yanından geçişini umutsuz bir sessizlikle izleyerek, ergenliğine kadar yetimhanede kaldı. Bu esnada bakıcıları, ileride ona gelir sağlamak amacıyla sıra dışı enstrümanını meraklı koleksiyonculara sattılar. Fakat bir dolu acayip ve beklenmedik sebepten dolayı enstrüman ya iade ediliyor, ya da yetimhanenin kapısında beliriveriyordu. Lestara Buvelle adındaki varlıklı bir Demacia'lı kadın enstrümanın varlığını öğrendiğinde, hemen Ionia yoluna düştü. Bakıcılar enstrümanı ona gösterdiğinde, tek bir kelime bile etmeden kalkıp evde gezinmeye başladı. Sona'nın odasının önünde durdu. Lestara tereddüt etmeden Sona'yı evlat edindi ve enstrümanı için de cömertçe bir bağışta bulundu. Sona Lestara'nın rehberliğinde, onun “etwahl” dediği bu enstrümanla derin bir bağı olduğunu keşfetti. Onun ellerinde enstrümandan, çevresindekinin yüreklerini yatıştıran ya da titreten melodiler çıkıyordu. Aylar içinde, gizemli etwahlla kapalı gişe çalmaya başladı. Sanki gönül tellerini çekerek çalıyor, dinleyicilerinin duygularını kolayca etkiliyordu; üstelik bir tane bile yazılı nota olmadan. Gizli gizli, etwahlı için kuvvetli ve ölümcül bir kullanım alanı buldu. Titreşimleriyle nesneleri uzaktan kesebiliyordu. Yeteneğinde ustalaşarak, bu disiplini kendi kendine geliştirdi. Kendini hazır hissettiğinde, ona uygun bir konser ayarlayabilecek tek yere gitti: League of Legends'a (Efsaneler Ligi). ''Melodisi ruha dokunuyor, sessizliği bedeni paramparça ediyor.'' - Jericho Swain, Sona'nın konserini dinledikten sonra...