Riot Point oyunun mağazasından satın alabileceğiniz size oyun içerisinde farklı görünümler sunacak kaplamaları (Skin) açmanızı ya da eğer oyun oynayıp Inflence Point kazanamayacak kadar aceleci / meraklı biriyseniz istediğiniz kahramanı Influence Point kazanmak yerine Riot Point ile açmanızı sağlar. Riot Point ile 3 ila 7 günlük IP ve EXP kazancınızı iki katı arttıracak “IP Boost” ve “EXP Boost” kartları alabilirsiniz. Rune’lar ise kesinlikle Riot point ile satılmamaktadır. Mastery ağaçları ne işe yarar? Mastery ağacı kahramanınıza belirli bonuslar sağlayacak ve Summoner’ınızın seviyesi kadar puan dağıtabileceğiniz bir ağaçtır. Offense(Hücum), Defense(Savunma) ve Utility(Yarar) adında üç ağaç bulunmaktadır ve her birinin kendine özgü bonusları vardır. Adından da anlaşılabileceği gibi Offense daha fazla hasar vermenizi, düşmanınızı daha çabuk yıpratmanızı sağlayacak bonuslar sağlarken, Defense kahramanınızın daha dayanıklı olmasını, daha fazla hasara karşı gelebilmesine yardımcı olacak bonuslar sağlar ve Utility ağacı ise kahramanınızın yeteneklerinin daha kısa sürede dolması, oyun sırasında mananızın daha hızlı yenilenmesi ve bunun gibi bonusları barındırmaktadır. Kahramanınızın türüne göre üç ağacı da Mastery’lerinizi sürekli yeniden dağatarak istediğiniz tür kahraman ile oynarken daha güçlü olabilirsiniz.

Ganimet avcısı Rengar, ininin her bir duvarını Valoran'ın en yırtıcı yaratıklarının başlarıyla, boynuzlarıyla, pençeleriyle ve dişleriyle süslemiştir. Koleksiyonu geniş; ama o hâlâ tatmin olmuş değil. Yorulmak bilmeden daha büyük avlar arıyor. Her avına bol vakit ayırarak inceliyor, öğreniyor ve asla yenmeyi beceremediği o tek canavarla yeniden karşılaşmaya hazırlanıyor. Rengar, öz annesiyle babasını hiç tanımadı. Onu, efsanevi bir avcı olarak büyük saygı gören bir insan büyüttü. Babasının öğrettiklerini hemen anlayan ve vahşi içgüdüleriyle daha da geliştiren, ideal bir öğrenciydi. Rengar daha yelesi tam uzamadan kendi başına yaşamaya başladı ve büyük bir bölgeyi kendi alanı olarak işaretledi. Bölgesinin sınırlarını; saldırmaya kalkışanları caydırsın diye öldürdüğü avların kafataslarıyla işaretledi. Bir bölgenin tartışılmaz hakimi olmanın kendisini tatmin edeceğini sanıyordu. Ama tam aksine, huzursuzlanmaya başladı. Bölgesindeki hiç bir hayvanı avlarken zorlanmıyordu. Sınırlarını zorlayacak hasımlar bulamayan Rengar'ın ruhu sıkılmaya başladı. Avlamaya değer bir av kalmadığından, bir daha asla avın heyecanını hissedemeyeceğinden korkuyordu. Tüm umudunu yitirmek üzereyken, o canavarla karşılaştı. Kocaman, tırpan gibi pençeleri vardı. Karşısına çıkan her hayvanı yiyordu. Kendisini zorlayacak bir avla karşılaştığına biraz fazla heyecanlanan Rengar, aceleyle canavarı pusuya düşürdü. Daha önce avladığı her şeyi fersah fersah aşıyordu. Vahşice savaştılar. İkisi de sakat kalmalarına neden olan yaralar aldı. Rengar bir gözünü kaybetti; ama asıl ağır yaralanan, gururuydu. Daha önce hasmını öldürmediği olmamıştı hiç. Hatta, yaralarının ağırlığı yüzünden geri çekilmek zorunda kalmıştı. Sonraki günlerde, yaşamla ölüm arasında gidip geldi. Acıdan kıvranıyordu ama derinlerde bir umut ışığı hissediyordu. Av başlamıştı. Dünyada böyle kuvvetli varlıklar bulunuyorsa, hepsini bulup kellelerini üst üste yığacaktı. Ama canavarı, tadını çıkara çıkara öldürmek istiyordu. Şimdi ininin en geniş duvarında, canavarın başı için ayrılmış bir yer var. Rengar bir gün bu ganimeti oraya asacağına yemin ediyor. . ”Zayıfları avlayarak ancak hayatta kalırsın, güçlüleri avlayarak gerçekten yaşarsın.'' -- Rengar

Ionia Adaları'nda kendini dengeyi korumaya adamış kadim bir tarikat var. Düzen, karmaşa, ışık, karanlık; kâinatın yaradılışı gereği, her şey mükemmel bir uyum içinde olmalı. Kinkou adıyla bilinen bu tarikat, dünya üzerinde amaçlarını gerçekleştirmeleri için üç gölge savaşçısını görevlendirdi. Bu gölge savaşçılarından biri olan Akali, Ağacın Budanması adı verilen kutsal görevi üstlenmiştir: Valoran'ın dengesini tehlikeye atanları ortadan kaldırmak. Umut vaat eden bir dövüş sanatları ustası olan Akali, yumruk yapmayı öğrendiği andan itibaren annesinden eğitim almaya başladı. Annesi, tek ilkeye dayalı, amansız ve affetmez bir disipline sahipti: ''Yapılması gerekeni yaparız.'' On dört yaşında Kinkou tarafından tarikata alındığında, Akali kalın bir zinciri bir el darbesiyle kırabiliyordu. Hiç şüphe yoktu; Gölgenin Yumruğu unvanını annesinden devralacaktı. Gölgenin Yumruğu olarak yaptıkları, bazılarına ahlaki açıdan tartışılır gelse de, Akali'ye göre hepsi annesinin şaşmaz öğretilerinin doğrultusunda yapılmıştı. Akali şimdi Valoran'ın dengesini sağlamak için arkadaşları Shen ve Kennen'le birlikte çalışıyor.Bu kutsal amacın, üçlüyü Adalet Meydanlarına götürmesi hiç de şaşılacak bir şey değil. ''Gölgenin Yumruğu, ölümün örtüsünün ardından saldırır. Dengeyi engellemeye çalışma.''

Ganimet avcısı Rengar, ininin her bir duvarını Valoran'ın en yırtıcı yaratıklarının başlarıyla, boynuzlarıyla, pençeleriyle ve dişleriyle süslemiştir. Koleksiyonu geniş; ama o hâlâ tatmin olmuş değil. Yorulmak bilmeden daha büyük avlar arıyor. Her avına bol vakit ayırarak inceliyor, öğreniyor ve asla yenmeyi beceremediği o tek canavarla yeniden karşılaşmaya hazırlanıyor. Rengar, öz annesiyle babasını hiç tanımadı. Onu, efsanevi bir avcı olarak büyük saygı gören bir insan büyüttü. Babasının öğrettiklerini hemen anlayan ve vahşi içgüdüleriyle daha da geliştiren, ideal bir öğrenciydi. Rengar daha yelesi tam uzamadan kendi başına yaşamaya başladı ve büyük bir bölgeyi kendi alanı olarak işaretledi. Bölgesinin sınırlarını; saldırmaya kalkışanları caydırsın diye öldürdüğü avların kafataslarıyla işaretledi. Bir bölgenin tartışılmaz hakimi olmanın kendisini tatmin edeceğini sanıyordu. Ama tam aksine, huzursuzlanmaya başladı. Bölgesindeki hiç bir hayvanı avlarken zorlanmıyordu. Sınırlarını zorlayacak hasımlar bulamayan Rengar'ın ruhu sıkılmaya başladı. Avlamaya değer bir av kalmadığından, bir daha asla avın heyecanını hissedemeyeceğinden korkuyordu. Tüm umudunu yitirmek üzereyken, o canavarla karşılaştı. Kocaman, tırpan gibi pençeleri vardı. Karşısına çıkan her hayvanı yiyordu. Kendisini zorlayacak bir avla karşılaştığına biraz fazla heyecanlanan Rengar, aceleyle canavarı pusuya düşürdü. Daha önce avladığı her şeyi fersah fersah aşıyordu. Vahşice savaştılar. İkisi de sakat kalmalarına neden olan yaralar aldı. Rengar bir gözünü kaybetti; ama asıl ağır yaralanan, gururuydu. Daha önce hasmını öldürmediği olmamıştı hiç. Hatta, yaralarının ağırlığı yüzünden geri çekilmek zorunda kalmıştı. Sonraki günlerde, yaşamla ölüm arasında gidip geldi. Acıdan kıvranıyordu ama derinlerde bir umut ışığı hissediyordu. Av başlamıştı. Dünyada böyle kuvvetli varlıklar bulunuyorsa, hepsini bulup kellelerini üst üste yığacaktı. Ama canavarı, tadını çıkara çıkara öldürmek istiyordu. Şimdi ininin en geniş duvarında, canavarın başı için ayrılmış bir yer var. Rengar bir gün bu ganimeti oraya asacağına yemin ediyor. . ”Zayıfları avlayarak ancak hayatta kalırsın, güçlüleri avlayarak gerçekten yaşarsın.'' -- Rengar

Zekâsı, karizması ve icat ettiği, şekil değiştirebilen çekiciyle Jayce, memleketi Piltover'ı korumak için yaşıyor. Daha halkı tarafından kahraman olarak selamlanmadan çok önce, umut vaat eden, genç bir mucitti. Piltover yöneticileri onu nadide ve gizemli bir kristali incelemekle görevlendirdiğinde, kristalin muazzam bir enerji kaynağı olduğunu keşfetti. Adını tarihe altın harflerle yazdırmak isteyen genç adam, kristalden güç elde edebileceği bir cihaz geliştirmeye başladı. Kristalin gücü hakkındaki söylentiler, Piltover'ın sınırlarını aşmıştı. Makinelerle güçlendirilmiş Zaun'lu bilimadamı Viktor, Jayce'e bir teklifte bulundu; kristali kullanarak, birlikte Viktor'un hayalindeki ''haşmetli evrimi'' gerçekleştirmek ve teknolojiyle harmanlaşmış bir insanlık yaratmak. Jayce bu teklifi reddetti; ancak Zaun'lunun eli boş dönmeye niyeti yoktu. Kılını bile kıpırdatmadan Jayce'i safdışı bırakıp kristali ele geçirdi ve laboratuvarın cılız güvenlik güçlerini kül ederek Zaun'a doğru yola çıktı. Jayce, karşılık vermeleri için Piltover hükümetine diretti ama yetkililer, saldırgan bir hareketten yana değillerdi. Şimdi karşılık verilmezse Piltover'ın bir daha asla güvenli olmayacağını anlayan genç mucit, olayı kendi halletmeye karar verdi. Jayce laboratuvarına döndü ve yoğun bir araştırma, geliştirme ve deneme sürecinden sonra, başyapıtını ortaya çıkardı: Merkür Çekici. Jayce, elinde silahıyla Zaun'a gitti ve tek kişilik saldırısına başladı. Viktor'un yardımcıları onu durdurmak için koşuşturdu; ancak Jayce hepsini ezip geçerek laboratuvarın merkezine ulaştı. Jayce içeride Viktor'un icatlarının dehşet verici dehasına tanık oldu; hepsi gücünü kristalden alıyordu. Tek seçeneğinin güç kaynağını yok etmek olduğunu anlamıştı; ama Viktor ona engel olmaya niyetliydi. İki biliminsanı da ağır yaralandı; ama Jayce kristale son bir darbe vurup onu parçalayabildi. Viktor'un makineleri alevler içinde kalırken, Jayce kaçmayı başardı. Bitkin ama kararlı bir şekilde eve döndüğünde, Piltover halkı tarafından kahraman ilan edildi. Bu hayranlık gösterisi hoşuna gitmişti; ama yaptıklarının, tehlikeli düşmanları harekete geçirdiğini biliyordu. Kendini artık halkının savunmasına adayan Jayce, Piltover'ın parlak bir geleceğe ulaşma konusundaki en büyük umudu. ''İnan bana, akıllı olursak, Piltover her tehdide karşı koyabilir. Hey, tecrübe konuşuyor.'' -- Jayce

Zekâsı, karizması ve icat ettiği, şekil değiştirebilen çekiciyle Jayce, memleketi Piltover'ı korumak için yaşıyor. Daha halkı tarafından kahraman olarak selamlanmadan çok önce, umut vaat eden, genç bir mucitti. Piltover yöneticileri onu nadide ve gizemli bir kristali incelemekle görevlendirdiğinde, kristalin muazzam bir enerji kaynağı olduğunu keşfetti. Adını tarihe altın harflerle yazdırmak isteyen genç adam, kristalden güç elde edebileceği bir cihaz geliştirmeye başladı. Kristalin gücü hakkındaki söylentiler, Piltover'ın sınırlarını aşmıştı. Makinelerle güçlendirilmiş Zaun'lu bilimadamı Viktor, Jayce'e bir teklifte bulundu; kristali kullanarak, birlikte Viktor'un hayalindeki ''haşmetli evrimi'' gerçekleştirmek ve teknolojiyle harmanlaşmış bir insanlık yaratmak. Jayce bu teklifi reddetti; ancak Zaun'lunun eli boş dönmeye niyeti yoktu. Kılını bile kıpırdatmadan Jayce'i safdışı bırakıp kristali ele geçirdi ve laboratuvarın cılız güvenlik güçlerini kül ederek Zaun'a doğru yola çıktı. Jayce, karşılık vermeleri için Piltover hükümetine diretti ama yetkililer, saldırgan bir hareketten yana değillerdi. Şimdi karşılık verilmezse Piltover'ın bir daha asla güvenli olmayacağını anlayan genç mucit, olayı kendi halletmeye karar verdi. Jayce laboratuvarına döndü ve yoğun bir araştırma, geliştirme ve deneme sürecinden sonra, başyapıtını ortaya çıkardı: Merkür Çekici. Jayce, elinde silahıyla Zaun'a gitti ve tek kişilik saldırısına başladı. Viktor'un yardımcıları onu durdurmak için koşuşturdu; ancak Jayce hepsini ezip geçerek laboratuvarın merkezine ulaştı. Jayce içeride Viktor'un icatlarının dehşet verici dehasına tanık oldu; hepsi gücünü kristalden alıyordu. Tek seçeneğinin güç kaynağını yok etmek olduğunu anlamıştı; ama Viktor ona engel olmaya niyetliydi. İki biliminsanı da ağır yaralandı; ama Jayce kristale son bir darbe vurup onu parçalayabildi. Viktor'un makineleri alevler içinde kalırken, Jayce kaçmayı başardı. Bitkin ama kararlı bir şekilde eve döndüğünde, Piltover halkı tarafından kahraman ilan edildi. Bu hayranlık gösterisi hoşuna gitmişti; ama yaptıklarının, tehlikeli düşmanları harekete geçirdiğini biliyordu. Kendini artık halkının savunmasına adayan Jayce, Piltover'ın parlak bir geleceğe ulaşma konusundaki en büyük umudu. ''İnan bana, akıllı olursak, Piltover her tehdide karşı koyabilir. Hey, tecrübe konuşuyor.'' -- Jayce

Orman, görmeyen gözleri affetmez. Her kırık dal parçası bir hikâye anlatır. Bu ormanın sunduğu her türden yaratığı avladım. Hünerlerimi sınayacak başka bir şey kalmadı sanırdım. Ama şimdi görüyorum ki, yeni bir şey var. Bıraktığı izlerden teki bile bir kocadiş boyunda. Tırnakları adeta birer kılıç, adamı ortadan ikiye böler. Nihayet, dişime göre bir av. Ormanın bir ucundan diğerine ganimetimi izliyorum sinsice, arkasında bıraktığı hasarın boyutunu fark etmeye başladım. Parçalanmış ağaçlardan oluşan biçimsiz bir çembere denk geldim. Bu abidevi ağaçlar nice çağlar boyunca bu topraklarda dik durmasını bilmiş, onları kesmeye yeltenen ahmakların uyduruk baltaları demirden farksız kabuklarına çizik bile atamamıştı. Bu şey, onları sanki çalıymışçasına bir kenara itelemiş. Böylesine güçlü bir yaratık, nasıl bu kadar kolayca ortadan kaybolabiliyor? Dahası, arkasında böylesine bariz bir yıkım izi bırakabilen bir şeyi ben nasıl olur da göremedim hâlâ? Nasıl olur da tufan gibi ortaya çıkıp, ormanın içinde sabah sisi gibi kaybolabiliyor? Sonunda bu yaratığın önüne dikileceğim anın hayali bile heyecanlanmama yetiyor. Yıllarca kendinden söz ettirecek bir av olacak. Açıklık bir alandan geçerken, yakınlardaki bir derenin sesini takip edip yönümü buldum. Tam orada turuncu kürkü olan bir şey gördüm; sinmiş, bekliyordu. Uzaktan gözledim onu. Dereden ufak bir balık sıçradı, yaratık balığı yakalamak için hareketlenip, akan suya neşeyle daldı. Bir yordle olduğunu anladım sevinerek fark ettim. Üstelik avcı bir yordle! Bu iyi bir alamet. Yaratığı bulacağım. Benden kaçmaz hiçbir şey. Yordle’ın koca kulakları dikilip, benim olduğum tarafa doğru döndü. Elinde kemikten yapılmış bir bumerangla, dörtnala bana doğru koşmaya başladı, önüme gelince aniden durdu. Bir şeyler geveledi. Başımı sallayarak genç yordle’a anlayış gösterip yoluma devam ettim. Geçit vermeyen arazide zorlanmadan dolanarak avıma dair bir iz arıyordum. Kokusunu almak için uğraşırken bir şeyler dikkatimi dağıttı. Tuhaf bir cıvıldama ile irkildim. Yordle takip etmişti beni. Avımı sekteye uğratmasına izin veremezdim. Yüzüne bakıp uzaklara doğru bir yeri işaret ettim. Anlamamış bir ifadeyle bakıyordu bana. Biraz daha ısrarcı olmam gerekiyordu, iyi alamet dedik ama o da bir yere kadar. Şaha kalkıp okkalı bir kükreyiş kükredim. Rüzgârından yordle’ın kürkü uçuştu, ayaklarımızın altında yer sarsıldı. Bir iki saniye geçtikten sonra kafasını çevirdi, suratında gülümsemeye benzer bir şey vardı. Küçük bumerangını kaldırdı. Daha fazlasını çekecek sabrım kalmamıştı. Silahı elinden alıp, ustaca bir ağaca doğru fırlattım, tepeye yakın dallardan birine saplandı. O tarafa dönüp koşturmaya başladı, çılgıncasına zıplıyordu. Daha on adım ancak atmıştım ki, arkamdan gelen bir kükremeyle tüylerim diken diken oldu. Parçalanan ağaçların ve taşların kulakları sağır eden sesi dört bir yandan yankılanıyordu. Önüme dev bir ağaç devrilerek yolumu kesti. Yordle’ın kemik silahı ağacın gövdesine saplı duruyordu. Arkamda tarifi mümkün olmayan bir hırıltı yükselmeye başladı. Korkunç bir hata yapmıştım.

Zaun'un tekinsiz sokaklarından gelen yaman delikanlı Ekko, zamana istediği gibi müdahale ederek her türlü durumu lehine çeviriyor. Kendi icadı olan Zaman Kapsülü'nü kullanarak gerçekliğin sonsuz ihtimallerinde keşfe çıkan Ekko, çok boyutlu olasılıklarla deneyler yapmıyorsa Zaun'un öteki kayıp çocuklarıyla beraber haytalık yaparak geçiriyor günlerini. Özgürlüğüne hayli düşkün olan Ekko, dostlarının başı dara girdi mi onları korumak için her türlü zorluğa göğüs germeye hazırdır. Onu tanımayanlar, Ekko'nun her defasında imkansızı çocuk oyuncağı gibi başarmasını büyük bir hayranlık ve merak içinde izliyor.

Jinx, sağı solu belli olmayan, kafadan kontak bir suçlu; en nefret ettiği şeyse can sıkıntısı. Sonuçlarını bir an bile düşünmediği karışıklıklar çıkarmak için yaşıyor ve arkasında, korku ve panikten oluşan bir iz bırakıyor. Marifetlerinden en çok nasibini alan şehirse, Runeterra’nın en sıkıcı yeri olduğunu düşündüğü Piltover. Ölümcül oyuncaklarıyla en yanar-dönerli patlamaları, en gürültülü yıkımları yarattığı bu şehrin talihsiz yetkililerini sürekli gafil avlayıp şaşırtıyor. Adaletin elinden hep kıl payı kurtulmayı başaran Jinx’in en büyük eğlencesi; Piltover’ın en iyi polislerini, özellikle de Vi’ı parmağında oynatmak. ”İlerlemenin Şehri” olarak bilinen Piltover’da, uzun süredir huzur ve düzen hüküm sürmekteydi. Bu sükunet; o güne kadar benzeri görülmemiş bir suçlunun ortaya çıkmasıyla bozuldu. Kimliği bilinmeyen bu suçlu, tüm şehri tehlikeye atan bir dizi yıkıcı, kötücül “şaka” yaparak Piltover tarihinde görülen en büyük suç dalgasına imza attı. Ne bir amacı, ne de mesajı olan bu suçlar şehri kasıp kavururken, kanun kaçağını görenler de olmaya başladı. Bu genç kadının nereli olduğu bilinmese de; bazıları silahlarının Piltover işi olduğunu söylüyor, bazıları da giysilerini Zaun’un sokak modasına benzetiyordu. Ortaya her çıkışında birilerinin başına bela olduğu için, bu suçluya rastlama şanssızlığına uğrayanlar ona “kötü şans” anlamına gelen “Jinx” adını verdi. Jinx iyice çığrından çıkmıştı. Piltover şerifi Caitlyn, olağanüstü hal ilan edip tüm şehrin katıldığı bir arama düzenledi. Jinx tam da kendisinden beklenecek şekilde, şehrin en güvenli binası olan hazine dairesinin cephesine, şehrin en azılı polis memuruna meydan okuduğunu ilan eden bir mesaj bıraktı. Binanın ön yüzünde Vi’ın bir karikatürünü çizip, yapacağı soygunun tarihini ve saatini yazarak Piltover Fedaisi’ne meydan okuduğunu duyurdu. Bu baş belasını kodese tıkmaya kararlı olan Vi, Jinx’in verdiği saat gelene kadar hazine dairesinin önünde bekledi. Jinx, binaya yazdığı sözü tutup, her zamanki gibi hin hin sırıtan yüzünü gösterdi. Haydudu yakalamak için tek şansının bu olduğunu bilen Vi, onu binanın içine kovaladı. Vi, Jinx’i kaybetmemek için binanın duvarlarını birbiri ardından yıkarken, Jinx sürekli kıkırdayarak boş binanın içinde roket üstüne roket patlatıyordu. Vi suçluyu sonunda kasa dairesinde köşeye kıstırdı. Ama Jinx henüz işini bitirmemişti. Manyak gibi gülerek roketlerle yaylım ateşi açtı ve binayı tepelerine yıktı. Hayli hırpalanan Vi, sonunda yıkıntıların altından çıkabildiğinde Jinx’in izini bile bulamadı. Bu da yetmezmiş gibi, harap olan kasadan bir gram bile altın çalınmamıştı. Jinx bunun yerine, Piltover şehir siluetinde açtığı kocaman boşluğa, en sevdiği memur için yazdığı bir ayrılık notu bırakmıştı. Şehir ışıklarıyla yazılmış olan bu not, kısaca ‘Beni asla yakalayamazsın’ diyordu. Vi bu mesajı okurken yeni can düşmanının kıkırdamaları yeniden duyuldu ve Piltover şehri, tarihinde ilk defa karanlığa gömüldü. ’’Bir saniye, dediklerine önem vermeyi deneyeyim… aaa, tüh, hiç kalmamış!’’ -- Jinx